جایگاه هدایتی امام رضا علیه السلام در برون رفت از بحرانهای اعتقادی

خدای متعال برای هدایت انسان ها، پیامبران را به سوی مردم ارسال می داشت. پس از پیامبران اوصیای ایشان عهدهدار حفظ شریعت آنان بوده و سعی بر آن داشتند تا جامعه را از انحراف و هلاکت رهایی بخشند. در زمان هشتمین وصی پیامبر |، امام رضا ×، به لحاظ وجود زندیقان، بحث های کلامی بسیار وسیعی، دربار? مواردی چون توحید و اصل اثبات وجود خداوند، به شدت مطرح بوده است. با شروع نهضت ترجمه، ورود بی محابای علمای سایر ادیان آسمانی نظیر مسیحیان، یهودیان و زرتشتی ها به مراکز قدرت، بحث های پردامنه ای در زمین? عصمت انبیاء ^ و نبوت پیامبر اکرم | به دنبال داشت. علاوه بر هم? این ها، در آن دوره بحث هایی چون تشبیه و تجسیم، رویت، جبر و تفویض، انکار بداء و ..نیز از جانب فرقه های مختلف اسلامی به صورت جدی مطرح بوده است. هم چنان که اختلاف در چگونگی تعیین امام، تشکیک در مقام امامت و حاکمیت، توقف بر امامت امام موسی کاظم × و انکار امامت امام رضا × و غلو نیز در حوز? امامت و ولایت، از جمله مباحثی است که به صورت چشم گیری وجود داشته است. در این پژوهش، شیو? عمل کرد امام رضا × در ابعاد مختلف، در جهت حفظ اعتقادات مسلمانان و نجات ایشان از گمراهی، مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. امام رضا × با استفاده از شیوه های گوناگونی چون، پاسخ گویی به سوالات و شبهات، آموزش اصول و قواعد، نقد و تصحیح عقاید نادرست، اخبار از غیب، استفاده از ولایت تکوینی، ایراد خطبه، حفظ و نشر معارف اهل بیت ^، معرفی جریان های انحرافی، قطع رفت و آمد با افراد، تکذیب و تحذیر از ارتباط، به مواجه? با این چالش ها پرداختند. واژگان کلیدی: امام رضا ×، انحرافات اعتقادی، شیو? عمل کرد امام رضا ×